Lombok - Afzien op Mount Rinjani

Hallo vriendjes en vriendinnetjes!

Hier komt het verhaaltje over de helse trekking naar de top van de Rinjani, wat een ervaring!!

*Rinjani Trekking dag 1 - Klimmen naar kamp 1*

Het is half 7 smorgens en nu gaat nog alles goed met ons. We hebben ons rugzakje gepakt en lijken klaar te zijn voor de trekking. Zo ver je hiervoor klaar kunt zijn...
We werden opgehaald bij onze slaapplek en kregen nog een bananenpannenkoek als ontbijt.
We kwamen bij Lenk bij elkaar en kregen te horen dat we met een groep van 13 waren. Echter moesten er nog 4 ergens anders vandaan komen dus startten we met 9 stuks!
Iedere keer als we naar de Rinjani keken dachten we, poh, dat is un end!!! Maar goed, let's go!

We werden in een busje naar Sembalun gebracht, nog zo'n 45 minuten rijden van Senaru. Daar zouden we dan starten. We moesten ons inschrijven bij een of ander bureau en kregen daarna ons entreekaartje.
We werden gedropt in een dorpje en daar ging de trekking van start. Er was geen weg meer terug!!!
Onze gids, Agus, zette meteen een flink tempo in. Genne zeik, loëpe zulde!!
Alles ging nog goed en er werd nog gelachen!! Toch kwam ik al snel tot de conclusie dat ik dit tempo zo niet vol zou gaan houden met mijn korte beentjes. Na de eerste kleine klim waren onze kleren al zo goed als nat. De zon scheen volop en er was weinig wind, lekker zweten dus! Voordat we het wisten zaten we al op Pos 1, rustplaats! Yeah, lekker. We kregen ook meteen koekjes en water, dat konden we wel even gebruiken. Maar wauw, het was gewoon nu al mooi. Toch als je dan weer naar de top keek dacht je, tering, dat is nog een end! Vooral niet aan denken! Het werd nu wel al duidelijk dat het geen makkelijke klim zou worden!
Wat ons ook meteen opviel was dat het een grote teringbende was, nu al! We hadden al vernomen dat het vooral niet minder zou gaan worden. Wat een zonde, zo'n puinhoop! Ze vertelde ons dat het vooral door de lokals zelf komt, die geven niets om de natuur. De toeristen zijn veel meer begaan met de natuur. Heel jammer dit!

Hup, door. We moesten ongeveer een dik uur lopen naar Pos 2, volgens onze gids! Agus had er nog steeds een tempo opzitten waar je u tegen zegt!! Hij keek ook niet echt achter zich en liep gewoon door. Op een gegeven moment heb ik toch maar even gezegt dat er nog en paar achter zijn gebleven en dat we misschien even moeten wachten. Het leek alsof hij het een rare vraag vond! We waren weer compleet (voor even) en gingen door. Na een goed half uurtje zegt hij, we zijn op Pos 2, lunch time! Wow nu al, dat ging snel!

We kregen lekkere noodlessoep en ananas. We hebben best een tijdje gezeten en kregen het vrij koud. Je bent zeiknat van het zweet en er kwam wat wind opzetten. Goed om ziek van te worden zo!!
Iedereen was er weer klaar voor en we gingen weer. Het werd steeds stijler en steeds zwaarder!
Toen we bij Pos 3 aankwamen hebben we weer even goed uitgerust. Volgens Agus ging het nu stijl omhoog. Hoelang dat ging duren, daar kon hij niet zo goed antwoord op geven.

We kregen steeds meer in de gaten dat onze gids niet zo heel veel wist. Het enige wat hij deed was lopen als een malle! Beetje jammer! Maar goed, terug konden we niet meer!
Tijdens deze klim ontstonden er groepjes, de snelle, de middenmood en de wat langzamere. Het was nu niet meer mogelijk om als groep te klimmen. Zóóó stijl!!! Manmanman, dacht dat we gingen wandelen?! Nou geen wandelen aan, alleen maar klummen klummen en nog een klummen, en duchtig!!

Al snel werd duidelijk dat Menno bij de snelle Belgen en dat Moniek bij de middenmood hoorde. Soms vroegen we aan Agus hoelang we nog moesten, maar dat werd alleen maar langer dat antwoord. En kwam je andere mensen tegen, dan zeiden ze weer totaal iets anders. Kortom, Genne piel op te trekke!!
Het was echt klimmen en klauteren. Allemaal mega boomwortels en stenen en echt een pad was er niet. Gewoon kijken waar je kon gaan en beginnen met klimmen.
Op een gegeven moment zag ik Menno zelfs niet meer. Die was gevlogen!! Pff, snelle Henkie! Mja als hij 1 klim maakt, moet ik er 3 maken!
Kleine pauzes had je echt nodig, alleen al om even de spanning van je benen af te halen en een slokje water te drinken.
Ook ik maakte me op los van het groepje en heb lange tijd alleen gelopen. Was niet erg, had het druk genoeg met mezelf en praten kon ik toch niet! Het lijkt trouwens wel alsof ik bergop astma heb, niet normaal! Valt me dat even tegen! Hijgen als een malle!

Ineens zag ik in de verte een vlag. Dat moet het einde zijn!!! Dan krijg je nog even een extra boost om aan te zetten. En ja hoor, we waren er!! YEAAAAAAAAAAAHH.
Menno zat daar met het Belgse stel en waren blij dat er nog iemand van de groep kwam. Ze zaten daar namelijk al 25 minuten. Toch voelde ik me best goed, als 4e boven! En Menno was zelf verbaasd dat hij de Belgen bij heeft kunnen houden!
Het was toen ongeveer 4 uur smiddags en hebben die dag dus ongeveer 6,5 uur gelopen/geklauterd/geklommen, inclusief alle pauzes.
En ik kan je vertellen dat het best wel zwaar was!!!

Boven op de Rim hadden al velen hun kamp opgezet. Bij ons waren een aantal porters achtergebleven en die hadden natuurlijk onze tenten. We kregen trouwens per 2 personen 1 porter. Die droegen het eten en drinken voor 3 dagen en de matjes, slaapzakken en de tent. En weetje hoeveel kilo dat ongeveer was? Tussen de 25 en 30 kilo. Weetje wat voor schoenen ze aan hadden? Juist, slippers natuurlijk! Of gewoon niets, op de nakse veut!! Wette wat? Die zien nit wies!!!
En weetje wat ze verdienen per dag? Tientje-fieftig per daag vur al det gesjouw! Knettergek!

Omdat we nu op onze kampplaats stonden, konden we wel genieten van het mooie uitzicht! Ook nu was het uitzicht waanzinnig mooi!!
We konden ons ook al mentaal voorbereiden op de klim voor vanacht. Haha, poeh!! Best wel stom eigenlijk, net een zware klim achter de rug. Zie je de top van de Rinjani en dan denk je echt, als we dat maar gaan halen?!?!
Maaaaaaar, we gaan er voor!!!
Al snel was de zon weg en het koelde zeer snel af. We hebben een tentje uitgezocht (beetje tactisch met een paar windvangers) en zijn meteen onze tent ingedoken! Waarom buiten blijven staan en bevriezen? Mij niet gezien!
Gezellig samen met de groep spelletjes spelen zat er dus ook echt niet in hahah. Denk ook niet dat daar ook maar iemand behoefte aan had.
Ze hadden ons verteld dat we een airmatras zouden krijgen, maar dat waren gewoon dunne matjes. Zo dun dat je dus eigenlijk gewoon op de grond lag haha. Janou. Het mooie was dat we meteen in slaap zijn gevallen, zo kapot!!
We werden wakker gemaakt en kregen nog avondeten, rijst met kip, what else?! Haha.
Buiten was het inmiddels zo koud. Het waaide ook echt megahard en omdat we zo hoog zaten was er ook van zo'n condens ofzo. Wel was de hemel super helder en zagen we miljoenen sterren. Heel mooi om te zien!!
Snel ons nest weer in en lekker slapen. Om 8 uur savonds lagen we in onze super warme slaapzak (gelukkig!).
Daar lagen we dan, lekker te slapen op de berg. Maar ineens gooit Menno me bijna de tent uit. Menno sloeg met zijn handen en armen in mijn gezicht en ik schrik natuurlijk wakker! Fack, wat doe jij nu? Dikke aanval ineens! Menno wordt half wakker en zegt, jaaa een aap viel me aan, hij sprong op me en wilde me bijten! Oké, we hebben een trauma voor apen denk ik zo! It's official!
Toch hebben we deze nacht best wel lekker geslapen en het alles behalve koud gehad!

*Rinjani Trekking dag 2 - Naar de TOP, het meer, de hotsprings en klimmen naar kamp 2*

Om 2 uur snachts stond de wekker! Tijd om naar de top van de Rinjani te gaan!
Ons was verteld dat we een sandwich zouden krijgen voor vertrek, dat werden welgeteld 4 crackers per persoon! Goede bodem om naar de top te vertrekken hahah, NOT! Janou, gaan met die banaan!
Rond de klok van half 3 zijn we dan vertrokken. Het was nog pikke donker dus zagen vrij weinig en konden de top niet zien. Gelukkig hadden we allebei wel een goed hoofdlampje. Er liepen echt zo veel mensen dat we in een rij liepen. Heel erg vond ik dat niet want het klimmen was weer begonnen!!
Eerst liepen we nog over een redelijk harde ondergrond maar dat veranderde snel! De harde ondergrond werd geruild voor losse zand! Miene God! Dat was zwaar en het was ook nog eens tering koud! Het regende niet maar er was zoveel condens dat je dus wel nat werd. Snot was geen snot meer, dat liep als water uit je neus (smakelijk detail, maar het was gewoon zo)!
Al snel hadden we door dat dit een zeer zware klim zou gaan worden met al dat losse zand/losse stenen! En mega stijl naar boven klimmen en klauteren, geen genade!
Het werd ook echt kouder en kouder en de wind ging harder en harder! Vingers begonnen pijn te doen van de kou en de muts ging op standje eskimo! De gedachte: waar zijn we toch mee bezig? Is een aantal keer gepasseerd haha!
Misschien was het ook maar goed dat je de top niet kon zien, dan wist je tenminste niet hoelang je nog moest haha!

Op een gegeven moment waren de omstandigheden wel heel slecht. Mensen gingen schuilen achter rotsen en doken in elkaar om het een beetje warm te krijgen! Echter wilde wij juist blijven bewegen. Nu waren niet alleen je vingens/handen bevroren, maar je hele armen deden pijn van de kou!
Ons werd later geadviseerd om een tijdje te schuilen en daarna verder te klimmen in verband met de barre weersomstandigheden! Dat deden we, maar vrolijk werden we daar niet van. We kregen het alleen maar kouder en kouder! Na een half uurtje te hebben liggen creperen zijn we toch verder gegaan, anders redden we het helemaal niet! Daar gingen we dan, met zijn tweeën verder!

We waren net weer onderweg toen we even met de harde feiten geconfronteerd werden. Daar lag gewoon een gids op de grond met een forse onderkoeling. Met man en macht probeerden ze hem weer op de been te krijgen maar het zag er allemaal niet heel florissant uit!! We besloten om verder te lopen, anders onderkoelden we zelf ook nog!!
De ondergrond was echt een hel! Het was letterlijk 1 stap zetten en 2 terugvallen. Vanaf dat moment heeft Menno achter me gelopen en me soms letterlijk omhoog geduwd! Mijn lichaam was op, alles deed pijn, ademhalen ging voor geen meter ofja, niet eigenlijk en de controle over het lopen was ook weg! Een dweil was ik, of misschien nog wel erger! Praten kon ik niet meer, dat was te veel moeite. Enkel wat geluidjes kwamen er uit en dat moest dan een ja of nee betekenen! Toch zorgde Menno ervoor dat ik door bleef gaan, beetje bij beetje! Maar ik moest wel meer dan 5 passen blijven maken van Menno voordat we weer een pauze namen haha!
Ergens op de weg naar de top (in het laaste half uur) kwamen we nog een hoopje tegen. Midden op de berg lag nog een local te vergaan, ook dat zag er niet goed uit. Helemaal in elkaar gedoken en niet meer in staat om verder te gaan! Nou, lekker hoor, zo'n tocht haha!
We hadden allebei soms ook het gevoel alsof we zo om konden vallen!

Wat daarna gebeurde sloeg echt alles! Onze gids zei: Ik ga niet naar de top, ik trek dat niet. Ik blijf hier schuilen achter een rots. Ga maar verder als jullie willen en anders kun je hier schuilen! Hahaha Okeeeeee, dit is wel een beetje vreemd!!
We gingen door! Vragen over hoelang het nog duurde had geen zin. Als ze zeiden 30 minuten, 30 minuten later moest je nog 20 minuten. 20 minuten later moesten we nog steeds 15 minuten haha en ga zo maar door!! Daar hadden we dus echt helemaal geen fuck aan! Gewoen blieven loëpen!!
Er waren steeds minder mensen op de berg en de top was inmiddels zichtbaar. Met het laatste beetje energie kwamen we allebei boven!
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! We made it! We hebben de top bereikt! Pohhhh yes! Oké, zo schreeuwen deden we niet haha geen puf meer voor. Maar dat dachten we wel degelijk!
Zo blij dat we het gehaald hebben. Hier deden we het voor! Wat een goed gevoel was dat! Rond de klok van half 8 waren we boven!
Als ik alleen was geweest was ik niet boven gekomen. Ik had de steun en support van Menno nodig! En Menno wilde niet alleen naar boven, hij wilde persee met zijn tweeën de top bereiken. Al had hij me omhoog moeten dragen (oké, dat kon hij ook niet meer, maar je snapt het wel haha), we zouden hoe dan ook die top bereiken, Samen! En het is ook nog gelukt ook. Zo trots op onszelf!! 4,5 uur hebben we er over gedaan, de klim naar de top! (In tegenstelling tot de 2 uur die onze gids zei dat het duurde haha pannekoek).

We waren allebei helemaal bevroren en hebben snel een overwinningsfoto gemaakt! We hebben goed om ons heen gekeken en alles goed in ons opgenomen. Na 15 minuten zijn we weer naar beneden gegaan! Langer konden we echt niet blijven, zo kapot, moe en koud!
Helaas was het ook super bewolkt, dus heel veel konden we niet zien!
Menno heeft met pijn en moeite nog zijn overwinningssigaretje kunnen opsteken! Haha daarna zijn we gaan afdalen!

Het afdalen ging ons aardig goed af door de losse zand. Naar beneden betekende het 1 stap zetten 3 omlaag glijden haha! Dit schoot tenminste op!!
En waar waren alle mensen toch heen??? Het leek net alsof we de enige waren op de berg! Iedereen was met de noorderzon vertrokken!
Het was wel lekker, zo lopen en met het mooie uitzicht was het geen straf!
Het verbaasde ons wel wat we bekommen hadden, wat een eind!!
Later zat er nog een aap op ons pad. Godverdomme, hebben wij weer. We hebben de gopro maar in de hand genomen zodat we iets hadden om mee te kunnen slaan (sorry Willem). Gelukkig was het allemaal niet nodig en stonden ongeveer na anderhalf uur afdalen weer bij ons tentje. Het was ongveer kwart over 9 en kregen ons ontbijtje, koude bananenpannekoeken die niet te vreten waren hahah.

Na een korte powernap werden we wakker gemaakt om weer verder te gaan! We gingen afdalen naar het meer. Om half 11 vertrokken we en zoals we al gewend waren rende onze gids er als een malle vandoor! Hij doet maar, wij doen het rustig aan na vanacht!!! Het was letterlijk klimmen en klauteren, maar dit keer stijl naar beneden! Ook dit hebben we weer overleefd. Op een gegeven moment waren we maar met zijn tweetjes. Helemaal prima! Was eigenlijk wel gezellig, beetje kletsen, rustig klimmen, rustig lopen en af en toe een pauze! Jaa dat was wel leuk ja! Heel veel rekening hielden ze er niet mee, dat we al naar de top geklommen waren!
Ohja en we moesten zo nu en dan aan de kant want dan kwamen er weer een paar porters naar beneden gevlogen! Die zijn zo facking snel, echt ongelofelijk, het blijft ons verbazen!
We daalden helemaal af tot het meer en hebben daar zo'n 3 uur over gedaan! Het was een mooi uitzicht en de vulkaan was ook goed zichtbaar nu. 2 dagen geleden was deze nog actief! Na een korte pauze gingen we naar de hotsprings, dat was een klein kwartiertje lopen!
Ooohh man, dat was lekker haha. Echt jacuzzi temperaturen waren het en daar was ons lichaam zeer blij mee. Overigens ook onze eerste 'warme douche' hier in Indonesië hahahah! Het was echt goddelijk en zijn ook lekker lang gebleven!, wat een genot!
Daarna hebben we nog lunch gehad aan het meer! Opladen voor de laatste klim van deze trip. Oaah man, na die lekkere hotsprings hebben we echt totaal geen zin meer om te lopen, vooral niet om te klimmen!!
Jammer dan, we zullen toch moeten!

Om half 4 smiddags begonnen we aan de laatste klim. Op naar kamp 2!
Omdat het ons wel beviel om op ons eigen tempo te lopen hebben we dat het laaste stuk ook gedaan! Ook wij komen op dat kamp!
Het uitzicht was echt mega mooi tijdens de laatste klim. We hadden wel behoorlijk wat pudding in de benen na vanmorgen, maar op ons eigen tempo ging het redelijk goed!
Af en toe stoppen om te kijken was ook zeker geen straf! Echt zo mooi! Dat wat we op de top gemist hadden qua uitzicht werd nu helemaal goed gemaakt, alleen dan van de andere kant!
Rond de klok van 6 uur waren we weer boven op de top van een of andere berg haha. Het was zo mooi daar boven, vooral met de zonsondergang!
Al snel werd duidelijk dat er geen plek meer voor ons was en onze gids (heeeey een gids, haha die hadden we al even niet meer gezien) stelde voor om nog een half uur verder te lopen. Het was wel op de weg naar beneden! Dus dat betekende morgen een half uur minder lopen haha! Het werd wel donker dus moesten een beetje opschieten!
Precies een half uur later, rond de klok van half 7 waren wij op onze kampplek! Yeaah, ook dag 2 hebben we overleefd! Man o man, wie 'loopt' er nu zo'n 13-14 uur op een dag? Joa wej dus!! Wat een dag zeg, niet normaal!!
Tentjes werden weer opgezet en omdat het al donker was ging iedereen meteen weer de tent in. Voor het eten lagen we allebei alweer te slapen! Helemaal gesloopt. Dit keer was ons bedje niet zo lekker, we lagen op een zeer schuine ondergrond, helaas!
We hebben nog snel gegeten en daarna zijn we weer verder gaan slapen. We zouden nog warme thee krijgen, alleen hebben we die nooit meer gehad haha!

*Rinjani Trekking dag 3 - Afdalen naar Senaru, Finish*

Rond de klok van 6 waren we weer wakker. Deze nacht was toch vele malen minder fijn dan de eerste nacht. Hmmm.. ontbijt, lekkere bananenpannenkoek hahah. Bah bah, daar hebben we het wel mee gehad, vieze dingen! Achja, beter iets dan niets!
Om 7 uur smorgens begon onze tocht naar beneden, alleen maar afdalen! Het eerste stuk was best pittig, veel gladde stukken waar je makkelijk op je plaat kon gaan! Neeee, we gaan niet de laatste dag nog brokken maken!!
Vandaag begon de spierpijn al aardig op te zetten, ai dat beloofd wat de aankomende dagen!
De afdaling hebben we samen met Mark en Louise gemaakt. Broer en zus uit Engeland. Hier zijn we veel mee omgegaan tijdens deze trip! Louise liep de tocht trouwens op haar 3 pond schoentjes van de primark, die is nit wies hahah! We gingen later van rustplaats naar rustplaats en het ging eigenlijk best goed! Later gingen we zelfs een soort van rennend de berg af wat nog aardig soepel leek te gaan haha! Als we een pauze hadden van een aantal minuten was het wel weer even opstarten!
Ja, we waren er allemaal klaar mee en wilden zo snel mogelijk naar beneden. Het is goed geweest!
We dachten dat we er zo goed als waren toen we nog een lunch kregen, een half uur voor de finish! Wachten we of gaan we door?? Uiteindelijk toch gewacht en onze laatste lunch genuttigd met de groep. Althans, een deel. Deze ochtend zijn de 4 snelle van de groep, 2 Belgse en 2 Franse, eerder vertrokken. Die zullen wel al terug in Frankrijk zijn hahah zo snel waren hun! Achja. De lunch was eigenlijk toch wel lekker en deed ons goed. Nog een beetje energie voor het laatste half uur! Mja, dan heb je een goed uur gezeten, iets langer zelfs, en dan moet je weer opstaan. Oeioeioei, alles deed pijn, nu al! Het duurde even voordat alles weer redelijk soepel ging haha. Echt soepel werd het niet meer!!
Voordat we het wisten stond er een bord met Senaru. We waren in het dorpje!!! YEAAAAAAAAAAAHH ook dit hebben we gehaald!! We moesten nog een klein stukje verder en daar stond dan uiteindelijk ons busje! We made it. Klaar met lopen, klaar met klimmen! De beentjes krijgen rust! Om half 12 waren we bij de finish, 4,5 uur afgedaald inclusief pauze.
Wat een tocht, niet normaal! Voor ons beide het zwaarste wat we ooit gedaan hebben!! Zonder twijfel!!

We werden met de auto terug naar Lenk gebracht, daar stonden onze tassen nog. Nooit zo blij geweest met een auto haha.
Eenmaal bij Lenk kregen we nog wat te drinken, eigenlijk water, maar ik heb gesmeekt om een cola en die kreeg ik haha.
Die gast van Lenk had ons ook verteld dat we cola op de berg zouden krijgen, nou, niet dus!! Ze vertellen veel wat niet waar is vinden wij. Ze doen net alsof het allemaal super gemakkelijk is en dat iedereen dit gewoon kan doen. Ze zien het echt als een geldvanger. Meer niet. We kregen het als groep erover wat er tegen iedereen is verteld over de trip en dan hoor je de meest bizarre dingen. Oohh, jullie kunnen dat makkelijk, het is maar een wandeling. En tegen 1 meisje hadden ze verteld dat ze haar tas ook deden dragen, nou niet dus haha. Er wordt iets te gemakkelijk gedaan over deze trekking vinden wij. Het is echt wel vermoeiend en het is zeker niet maar een wandeling!

Ondanks alles was het voor ons wel helemaal prima en een ervaring die we niet snel meer zullen vergeten. Wij hebben de top van de Rinjani gehaald en daar ging het ons om!!

Ohja, fooi geven hahah. Bij de laatste lunch werd gevraagd of we fooi hadden voor de porters. Ja dat hebben we, alleen niet veel meer. We moesten de trip contant betalen (we hadden gehoopt met de pas), dus al ons contant geld ging daar naar toe, ongeveer 2,5 miljoen Rupiah, daarna hadden we niets meer over en er was geen pinautomaat meer. Dus we hebben een zielige 1 euro 50 fooi gegeven haha oeps! Gelukkig heeft de groep iets meer gegeven om ons een beetje te compenseren. Best schandalig eigenlijk, maar niets aan te doen!
De gidsen hebben zoiezo geen fooi gekregen want die waren maar slecht en veel deden ze niet!! Zelfs op de vraag of het vaak zo'n barre weersomstandigheden zijn op de top kregen we het antwoord, weet ik niet. Oké, vreemd!

Bij Lenk waren ze wel klaar met ons, we moesten opschieten en met de taxi mee (aan ons viel niets meer te verdienen dus oprotten). We hebben nog snel een lekker dik hotel geboekt en zijn met de taxi naar Senggigi gebracht (dit hoorde ook nog bij de trip).

2 uur later stonden we in Senggigi bij ons mooie hotel met zwembad. Dit hadden we dik en dubbel verdiend!!!
En weetje wat ze hier ook hebben, een warme douche, jaaaaaaaaaaa! Hahah wat was dat heerlijk. Na deze douche voelde we ons allebei weer mens!
Savonds zijn we naar Quake gegaan en hebben we lekker op het strand de heerlijkste vis gegeten! Ja, we hebben onszelf wel even getrakteerd ja haha, zo duur hebben we hier nog niet gegeten, maar nu mocht het!!!

Moe maar zeer voldaan gaan we lekker slapen in ons kingsize bed. Morgen doen we helemaal niets, lekker op het strand liggen!!

3726 meter, we did it!!!!

Knoevels van ons! Xxxx