Flores - Labuan Bajo - Niets gedaan & 24uur reizen

Halloooo,

We zullen weer eens verder gaan met waar we gebleven waren.
We kwamen dus aan in de haven van Labuan Bajo. Een slaapplaats hadden we nog niet dus daar moesten we nog naar opzoek. Gelukkig mochten we onze backpacks op de boot laten liggen en deze later ophalen. Scheelt een hoop gesjouw hè! Daar gingen we dan met onze Lonley Planet. Al snel volgde teleurstelling naar teleurstelling, alles zat vol! Het was zelfs zo erg dat we mensen probeerden voor te blijven. Bang dat ze de laatste kamer weg zouden kapen haha! Gelukkig na een eindje lopen en heel Labuan Bajo al gezien te hebben, hadden we een kamer gevonden. Leuk naast de Paradise bar met allemaal Rasta Mannen die dreads hebben tot op de grond! Haha joa de grond joa!!
Menno heeft kunnen regelen dat hij met iemand van de bar de backpacks op heeft kunnen halen. Heel fijn!! Niet meer sjouwen!

Onze douche was niet heel fantastisch maar toch was het na 4 dagen zeewater heerlijk! Het was inmiddels al later in de avond en we zijn naar het dorpje gelopen. Daar kwamen we langs de lokale markt. Super leuk zag dat er uit. Vis die ze die dag hadden gevangen kon je daar lekker op de barbecue leggen! Allemaal kraampjes en mama's die de toko aan het runnen waren. Hier gaan we zeker nog naar toe.
Wij hebben die avond de lekkerste black pepper beef gegeten bij Tree Top Café. Moaaaaaah wat waas din lekker, nit normaal!!
We waren bekaf, dus laat hebben we het niet gemaakt.
Wel waren we tot de conlusie dat Labuan Bajo niet heel groot was en we het eigenlijk al helemaal gezien hebben.

De volgende ochtend hebben we lekker lang in bed gelegen. We waren natuurlijk vroeg wakker maar vertikte het om op te staan! We hadden deze dag nog geen plannen. Het enige wat echt moest gebeuren was even checken hoe we terug zouden gaan van Flores naar Lombok.
Ons hostel had geen wifi dus we moesten naar een café/restaurant waar we het een en ander uit konden zoeken!

We begonnen bij het eerste café. Daar hebben we eigenlijk alleen maar wat gedronken en een stukje cake gehad. Het was inmiddels al middag dus we hadden ook honger. Laten we naar een restaurant gaan, daar eten en dan alles uitzoeken.
Zo gezegt zo gedaan, op naar Happy Banana. En weetje wat ze hier hebben? SOESSSIEEEEEEEE hahah. Jammie, Jammie, Jammie! Even leek het erop dat de wifi hier niet ging werken. Gelukkig waren de eigenaren super behulpzaam en mochten we hun telefoon lenen. Niet veel later deed de wifi het ineens weer. Fijn, kunnen we toch blijven zitten! We hebben maar liefst 3x opnieuw sushi besteld hahah, oeps!
Inmiddels een paar uur verder wisten we in ieder geval dat we niet met het vliegtuig terug zouden gaan. Geen vlucht meer te vinden!!! Wel hadden we onze accommodatie op Gili Trawangan en Gili Air geboekt.
Inmiddels regende het ook al eventjes en wij vonden het wel prima zo. We hadden even geen zin om iets te ondernemen!
Nadat we uitgekeken waren bij de happy banana zijn we maar naar de italiaan gegaan een stukje verderop. Daar zijn we in een zitzak gevallen en hebben we de rest van de middag/avond gezeten hahah. Wat hebben we gedaan?? Niks, beetje drinken, verhaaltje schrijven, pokemon spelen, boekje lezen. Joaa zoiets ja! Vooral niet te veel.
Ohja we hebben trouwens besloten om morgen al terug te gaan naar Lombok. Hoe? De lange reis die 24 uur gaat duren maar wel goedkoop is.

Anyway, we kregen toch weer honger, dus laten we naar de volgende stop gaan hahah. Next stop: Night Market, visjes scoren!
Verse vis, daar hadden we zin in. En dat kregen we ook! Dit was eten in zijn puurste vorm. Je kiest je vis/calamaris/garnalen uit. De schubben van de vis worden weggehaald. Alles wordt open gesneden en tussen een klem gedaan. Vervolgens komt het op de barbecue en marineren ze de vis geregeld. Je ziet alles en er wordt echt niets geks mee gedaan. Super leuk om te zien allemaal!
Vuur maken maken ze hier wel spannend met een fles spiritus hahah.
We hebben echt overheerlijk gegeten! Het enige jammere was dat Moniek een graat in haar keel had zitten die ze snachts nog operatief heeft moeten verwijderen met haar lampje en pincet.

Na het eten op de markt zijn we nog even naar de Paradise bar geweest. We zaten daar lekker aan de Bintang toen opeens onze Amsterdamse vrienden binnen kwamen gelopen. Huuuuuuj, ok goijendaag! We hebben nog een biertje met ze gedronken en zien ze morgen op de boot.
Wij hielden het ook voor gezien, morgen een lange reis voor de boeg!!

Wat hebben we in Flores gedaan? Hahah niets dus eigenlijk. Toch was het wel lekker. Een van de weinige dagen dat we echt helemaal geen flikker uit hebben gevoerd, behalve gegeten en gedronken!
We hadden ons ook wel een beetje vergist in hoe groot Flores eigenlijk was. Achja, weer een plek waar we ooit terug moeten komen hehe.

De volgende ochtend moesten we vroeg uit de veren. Moniek wilde zich nog even douchen maar er was geen water. Later bleek dat de tank leeg was. Oké, lekker dan! Verdorie, daar gaat m'n plan. Dan maar niet hè!
We zijn naar de haven gelopen en hebben een kaartje gekocht voor de Ferry (55.000 Rupiah p.p.) we hadden nog tijd dus zijn ook nog even gaan ontbijten.
Uiteindelijk is de ferry om 10.00 vertrokken met nu al een uur vertraging. Op de ferry was het echt super relax. We hadden goede stoelen, veel plaats en natuurlijk karaoke aan boord haha. Het geluid stonds soms echt zo ontiegelijk hard dat je elkaar gewoon niet meer kon verstaan. Echt bijzonder. Denk dat elke Indonees wel een gehoorbeschadiging heeft! Zo hard staat alles hier!
Verder hebben we ook lekker op het dek gezeten. Zonnetje, wind, zee, bergen, heerlijk!
Een dikke 7,5 uur later kwamen we aan op het eiland Sumbawa in het plaatsje Sape. Daar regelden we meteen een busje (30.000 Rupiah p.p.) naar het busstation in Bima. Hier deden we ongeveer anderhalf uur over. We hebben nog wel het mooie landschap van Sumbawa kunnen bekijken. Veel berggebied en veel rijstvelden! Blijft een mooi plaatje.
Rond de klok van kwart voor 7 waren we in Bima. Daar hebben we een combiticket gekocht voor de bus en de boot naar Lombok (200.000 Rupiah p.p.). Alles liep tot nu toe op rolletjes. Ook het ter plekke regelen van alle kaartjes!
We hebben snel nog bij een lokal wat rijst en saté kunnen halen. Ze sprak geen engels maar heeft ons goed begrepen. Ze heeft het netjes ingepakt zodat we het in de bus konden opeten. Nog snel wat drinken halen en om kwart over 7 vertrok onze bus. Best een redelijke bus voor Indonesische begrippen haha.
Onderweg moesten we nog stoppen. We hadden namelijk een aanrijding met een koe en een kapotte band. De koe heeft onze voorruit gesloopt en we hebben de band moeten verwisselen. Haha maarjoaaa, deze reis duurt nog niet lang genoeg!
Trouwens onze chauffeur is echt een mafkees. Scheuren als een malle, inhalen in de bocht, joaa wurum ok nit hè. Vooral midden op de weg blijven rijden en lekker roken achter het stuur. Hier kan het allemaal haha! Oké, beter kijk je niet te veel naar zijn rijkunsten, is niet goed voor je hart!
Heel confortabel was het niet deze nacht maar ook dit hebben we overleefd. Het was nog donker toen we de boot weer op gingen. Als een stel zwervers zijn we op het dek gaan liggen, nog even slapen, maar dan gestrekt! De zon kwam op en Lombok kwam steeds dichter bij. Ook de Rinjani was zichtbaar. Poeeeh ja dat geeft weer even een herinnering aan de helse maar toffe trekking!
Nu nog over land naar Mataram, de hoofdstad van Lombok. Ook dit liep gesmeerd en we konden weer naar buiten kijken. Lekker door de dorpjes en rijstvelden crossen. Het uitzicht verveelde nooit.

Wonder boven wonder stonden we om 9.30 in Mataram op het busstation! Wow, ongeveer 24 uur dus. Dat hadden we echt niet verwacht! We waren er alleen nog niet, we moesten nog naar Gili Trawangan. Dus hup, volgende gare bak in (100.000 Rupiah p.p) en op naar Bangsal, de haven van Lombok.
Eenmaal gearriveerd in Bangsal werd het bekend terrein. Hier waren we namelijk ook toen we onze boottocht begonnen.
Een of andere gast zou ons wel een ticket naar Gili regelen. De kosten hiervoor zouden dan 450.000 Rupiah p.p. zijn. Pardon? Grapje zeker. Dat is maar 10 minuten met de boot, je bent niet wijs. We vroegen naar de public boat, maar die was al weg volgens hem en dan moest je 4 uur gaan wachten. Nou het was allemaal niets. We hebben hem bedankt en zijn gegaan. Menno is nog verder gaan kijken en kwam terug met de boodschap dat we nu konden gaan met een public boat voor 22.500 Rupiah p.p. hahaha. Maaar jong, ongelofelijk. Dit is echt het toppunt van poging tot bezeiken van deze vakantie haha. Die gast vroeg gewoon 30x zoveel! Dih is nit wies!

Het mooie was nog dat een lokal naar Menno kwam om te vragen of hij nog een bootticket nodig had omdat hij had gezien dat we bij die ene gast zaten. Vervolgens zegt hij dat je niet bij hem moet kopen omdat hij veel te veel vraagt en dat een stukje verder de officiële ticket verkoop zit. Daar staan de prijzen vast. De vermoedens van Menno werden bevestigd door deze man!
Er bestaan dus ook nog eerlijke mensen!

Welgeteld 30 minuten later, en geen 4 uur, zaten we op de boot naar Gili Trawangan. Onze backpacks tussen de ananassen en de bananen hahaha mooi!

Om 12.00 zondagse tijd waren we op Gili Trawangan. Dik 27 uur gereisd van deur tot deur. En de kosten? 402.500 Rupia p.p. en dat is omgerekend zo'n 28 euro. Hahaha. Al met al is het ons echt reuze meegevallen. Ergens ook wel weer leuk om dit meegemaakt te hebben!

Wij gaan nu lekker chille op Gili Trawangan!

Knoevels vur jullie! XXXXX